Dokumenty międzynarodowe - Stowarzyszenie Jump93

DEKLARACJA WIEDEŃSKA w języku polskim

Kryminalizacja użytkowników nielegalnych substancji narkotykowych wpływa na poszerzanie się epidemii HIV i powoduje przytłaczające negatywne konsekwencje zdrowotne i socjalne. Dlatego potrzebna jest gruntowna zmiana polityki.

W odpowiedzi na zdrowotne i socjalne szkody powodowane przez nielegalne substancje narkotykowe pod auspicjami Organizacji Narodów Zjednoczonych opracowano plan międzynarodowej prohibicji narkotykowej zakrojonej na szeroką skalę.1 Wyniki wieloletnich badań przyniosły wszechstronną ocenę efektów globalnej „Walki z Narkotykami” i, w obecności tysięcy uczestników zbierających się w Wiedniu na XVIII Międzynarodowej Konferencji nt. AIDS, międzynarodowa społeczność naukowa nawołuje do uznania limitów i szkód prohibicji narkotykowej oraz do reformy polityki narkotykowej w celu usunięcia przeszkód do efektywnego przeciwdziałania i leczenia wirusa HIV oraz opieki nad zakażonymi. Oryginalna strona The Vienna Declaration

ŚWIATOWY ALTERNATYWNY RAPORT WOJNY Z NARKOTYKAMI – wersja en

Wojna z narkotykami: Czas Policz koszty

Wojna z narkotykami powoduje ogromne koszty, wynikające z podejścia prohibicyjnego, które stawia przeciętnego użytkownika w roli przestępcy i dilera. Nadszedł czas, aby policzyć te koszty i zbadać alternatywne rozwiązania, przy użyciu najlepszych dostępnych metod w oparciu o dowody naukowe, aby nasz świat stał się bezpieczniejszy, zdrowszy i bardziej sprawiedliwy.

W POSZUKIWANIU RÓWNOWAGI – CZESKA POLITYKA WOBEC SUBSTANCJI NIELEGALNYCH

Aksamitna rewolucja 1989 roku, kończąca czterdziestojednoletnią dominację radziecką w Czechosłowacji, poruszyła wyobraźnię całego świata i do dzisiaj pozostaje inspiracją dla społeczeństw dążących do wyzwolenia spod autorytarnej władzy za pomocą środków pokojowych. We wczesnych latach transformacji władze czeskie, inaczej niż władze pozostałych krajów byłego bloku wschodniego, zaczęły rezygnować z represji wobec użytkowników nielegalnych środków odurzających na rzecz bardziej wyważonej polityki uwzględniającej swobody obywatelskie.

Wraz ze schyłkiem rządów komunistycznych rynek narkotykowy i spożycie nowych narkotyków osiągnęły w Czechach niespotykaną dotąd skalę i widoczność społeczną. Niektórzy specjaliści, posiadający doświadczenie w walce z uzależnieniami, szybko dostrzegli, że nowa sytuacja społeczna będzie wymagała rozrostu zaplecza pomocowego dla uzależnionych, a tym samym współpracy pomiędzy społeczeństwem obywatelskim a rządem. Zdołali przekonać władze, że polityka narkoty-kowa powinna być polem działania dla wielu sektorów, nie tylko organów ścigania. Rozwijające się po 1989 roku organizacje pozarządowe zaczęły działać na rzecz szerokiej dostępności usług medycznych i socjalnych dla osób używających substancji psychoaktywnych.

„WOJNA Z NARKOTYKAMI” – RAPORT ŚWIATOWEJ KOMISJI DS. POLITYKI NARKOTYKOWEJ

Globalna wojna z narkotykami poniosła klęskę pociągając za sobą fatalne skutki dla jednostek i społeczeństw na całym świecie. Pięćdziesiąt lat po podpisaniu Jednolitej Konwencji o Środkach Odurzających ONZ i czterdzieści lat po tym, jak prezydent Nixon rozpoczął wojnę amerykańskiego rządu z narkotykami, konieczne są zasadnicze reformy w polityce kontroli nad substancjami psychoaktywnymi zarówno w poszczególnych krajach, jak i na świecie.

Potężne wydatki przeznaczane na kryminalizację i środki represji skierowane przeciw producentom, handlarzom i konsumentom nielegalnych substancji psychoaktywnych nie spełniły swej roli – dostawy i konsumpcja nie zmniejszyły się. Sukcesy w eliminowaniu jednego źródła dostaw narkotyków są pozorne, bo w miejscu tego zlikwidowanego natychmiast powstają następne. Środki represji stosowane wobec konsumentów nielegalnych substancji psychoaktywnych blokują wysiłki państw, zmierzające do zmniejszenia liczby zakazeń HIV i zachorowań na AIDS, zmniejszenia liczby zgonów z powodu przedawkowania narkotyków i innych negatywnych konsekwencji ich używania. Rządowe wydatki na nieskuteczne strategie, mające na celu zmniejszenie dostępności i penalizację, można by przeznaczyć na oparte na naukowych dowodach strategie ograniczania popytu i redukcję szkód.

ZE SZCZYTÓW GÓR – CZEGO MOŻEMY SIĘ NAUCZYĆ ZE ZMIANY SZWAJCARSKIEJ POLITYKI NARKOTYKOWEJ?

Szwajcaria, znana w świecie ze swojego konserwatyzmu, doświadczyła w latach osiemdziesiątych potężnego wstrząsu, stając się miejscem spotkań szerokich rzesz wyznawców kontrkultury i użytkowników narkotyków, co doprowadziło do wytworzenia się w największych miastach kraju zjawiska otwartych narkotykowych scen. Wkrótce wskaźniki epidemii HIV poszybowały w górę. W odbiorze społecznym, skądinąd słusznie, było to interpretowane jako powiązane ze wzrostem iniekcyjnego spożycia narkotyków. By doszło do odrzucenia przez Szwajcarię represyjnego porządku prawnego i ponownego przeanalizowania zasad polityki narkotykowej i działań policji, wiele musiało się wydarzyć i wiele osób musiało wziąć w tym udział.

Przede wszystkim jednak wygrał sposób myślenia specjalistów od zdrowia publicznego, którzy argumentując, że szkody iniekcyjnego używania narkotyków można skuteczniej ograniczać za sprawą szeroko zakrojonych programów prozdrowotnych niż przez system represji, stworzyli podwaliny nowej polityki narkotykowej Szwajcarii.

POLITYKA NARKOTYKOWA W PORTUGALII – Korzyści wynikające z dekryminalizacji używania narkotyków

Portugalia przeprowadziła dziesięć lat temu eksperyment, na jaki nie odważyło się wcześniej żadne inne państwo na świecie: zdekryminalizowała posiadanie i używanie narkotyków, w tym tak zwanych „twardych”, jak kokaina i heroina.

Portugalska polityka narkotykowa i towarzyszące jej zmiany w prawie to punkty zwrotne nie tylko w historii tego kraju, ale również przełom na skalę światową. Zamiast prób zmniejszenia spożycia substancji psychoaktywnych poprzez kary dla ich użytkowników, przyjęto nowe zasady, według których używanie narkotyków – choć te pozostają nielegalne – nie jest już traktowane jako przestępstwo o charakterze kryminalnym. Nie bez znaczenia jest fakt, że zmiany te dokonały się w Portugalii, konserwatywnym kraju naznaczonym historią kilku dekad faszyzujących rządów, i w którym Kościół katolicki ma silny wpływ na politykę i życie społeczne.

Nowe podejście do problemu narkotykowego w Portugalii nie ogranicza się jedynie do prostej zmiany klasyfikacji posiadania narkotyków z przestępstwa kryminalnego na wykroczenie administracyjne, obejmuje też szeroki wachlarz takich działań jak prewencja i edukacja społeczna, zniechęcanie użytkowników do dalszego używania substancji psychoaktywnych, redukcja szkód, leczenie uzależnionych oraz pomoc w ich społecznej reintegracji.

Wbrew początkowym obawom krytyków nowej strategii, badania pokazują, że liczba użytkowników narkotyków w Portugalii nie tylko dramatycznie nie wzrosła, lecz wręcz w niektórych grupach zmniejszyła się. Dodatkowo zasadniczo spadła liczba zakażeń

Załączniki: