Poniżej przedstawiamy fragment pisma przesłanego przez Stowarzyszenia Jump 93 Narodowemu Funduszowi Zdrowia, w imieniu członków warszawskiej Branżowej Komisji Dialogu Społecznego ds. Przeciwdziałania Narkomanii i HIV/AIDS. Pismo dotyczy problemu nieuzasadnionego odstawiania leku substytucyjnego osobom trafiającym do szpitali, pacjentom programów substytucyjnych.
Maciej Karaszewski
Zastępca Dyrektora Departamentu Świadczeń Opieki Zdrowotnej
Narodowy Fundusz Zdrowia
Szanowny Panie,
W imieniu warszawskiej Branżowej Komisji Dialogu Społecznego ds. Przeciwdziałania Narkomanii i HIV/AIDS, zwracam się z wnioskiem o wprowadzenie jasnych wytycznych określających zasady wydawania leków substytucyjnych pacjentom programów substytucyjnych, hospitalizowanym w związku z innymi schorzeniami niż uzależnienie.
Osoby te, trafiając do oddziałów szpitalnych, pozbawiane są często leku substytucyjnego (metadon, buprenorfina i inne), który bywa zastępowany specyfikami o znacznie słabszym działaniu przeciwbólowym i w niewystarczającej dawce. Podobne decyzje lekarzy powodują dodatkowe cierpienie pacjentów, skutkują rezygnacjami z hospitalizacji, z zabiegów, operacji ratujących życie, generują koszty związane z ponownym ustawieniem dawki substytutu w warunkach szpitalnych, powodują rezygnacje z leczenia uzależnienia. Przepisy regulujące zasady prowadzenia leczenia substytucyjnego pozwalają lekarzom na wydanie pacjentowi leku na dłuższy okres, a także na wydanie go osobie upoważnionej przez pacjenta, np. w celu dostarczenia substytutu do szpitala. Problemem jest jednak kwestia rozliczenia kosztów leczenia z Płatnikiem, gdy zachodzi koincydencja leczenia szpitalnego i leczenia w programie substytucyjnym (równoczesnego pozostawania pacjenta pod opieką dwóch placówek). W tej sytuacji pacjent – aby rozpocząć hospitalizację – bywa wypisywany z programu substytucyjnego bez wydania leku. Przedmiotowy problem nie dotyczy wszystkich szpitali – wiele z nich potrafi zabezpieczyć odpowiedni lek substytucyjny od pierwszego dnia pobytu pacjenta w oddziale. W pozostałych przypadkach pacjent, mimo posiadania zaświadczenia lekarskiego z informacją o substytucie, dawce i konieczności regularnego podawania leku, nie otrzymuje właściwego specyfiku lub otrzymuje go po dłuższej przerwie.
